فصل اول کتاب در دو گفتار به بیان تاریخچه و ویژگی‌های روابط عمومی می‌پردازد و با تفکیک روابط عمومی‌ها به دو بخش دولتی و خصوصی، ویژگی‌ها و کارکردهای هر یک را تشریح می‌کند .

در فصل دوم، نویسندگان در سه گفتار ، معیارهای سنجش اثربخشی فعالیت های روابط عمومی  را مورد بررسی قرار داده و با اشاره به مهمترین تکنیک‌های کاربردی در روابط عمومی‌ همچون : برگزاری نمایشگاه، انتشارات، تهیه متن سخنرانی، نظرسنجی و ... و روابط عمومی الکترونیک، ضمن ترکیب اثربخشی روابط عمومی‌ها الگوی مناسب برای سنجش اثربخشی تکنیک‌های روابط عمومی را ارائه می‌دهند.

اثربخشی یکی از مراحل اساسی چرخه کیفیت است و منظور از آن سنجش میزان تأثیرات مورد نظر مجریان از فعالیت است . اثربخشی در سازمان درجه یا میزانی است که سازمان به هدف ‌های مورد نظر خود نایل می‌شود .

آخرین فصل کتاب نیز به روابط عمومی پارسا ( اخلاق مدار ) اختصاص دارد . هدف از تألیف این بخش ، ارائه الگوی‌های مناسب و سازگار با ویژگی‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی جامعه ایران است . در واقع در این کتاب تلاش می شود تا ضمن بیان ویژگی ها و کار کرد های روابط عمومی در بخش دولتی و خصوصی ، و نیز سنجش اثر بخشی فعالیت ها ، مدلی مناسب و سازگار با ویژگی‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی جامعه ایران ارائه شود.

گفتنی است مخاطبان اصلی این کتاب به طور عام فعالان حوزه روابط عمومی و به طور خاص مسؤلان روابط عمومی‌های بخش دولتی و دانشجویان رشته ارتباطات و روابط عمومی هستند.  

روابط عمومي,دفتر مطالعات و برنامه‌ريزي رسانه‌ها,روابط عمومي در ايران,